شنوایی سنجی شامل یک روش آزمایش کردن شنوایی می باشد که خود فرد در آن به تست به صورت آگاهانه پاسخ بدهد. البته راههای مختلفی برای آزمودن شنوایی وجود دارد که بسته به سن فرد و نوع افت شنوایی متفاوت است.
ساختار گوش
گوش به سه قسمت تقسیم میشود.
گوش خارجی (بیرونی) شامل قسمتهایی است که شما می توانید ببینید که لاله گوش نامیده میشود، و یک ساختار باریک مجرایی که کانال گوش نامیده میشود. در انتهای کانال پرده صماخ قرار دارد. پرده صماخ گوش خارجی را از میانی جدا می کند . پرده صماخ یک غشاء است که محکم کشیده شده و کمی شبیه پوست یک طبل است.
گوش میانی یک حجره پر از هوا است. داخل آن سه تا استخوان که کوچکترین استخوانها در بدن هستند و استخوانهای رکابی، سندانی و چکشی نامیده میشوند قرار دارند. این استخوانها به هم متتصل هستند. آخرین استخوان در این گروه یعنی استخوان رکابی، گوش میانی را به گوش داخلی متصل می کند. فضای هوای گوش میانی با شیپور استاش به انتهای بینی متصل میشود.
گوش داخلی از دو بخش تشکیل شده است. حلزون گوش در شنوایی نقش دارد. سیستم وستیبولار (دستگاه دهلیزی) به حفظ تعادل کمک میکند. حلزون گوش یک محفظه حلزونی شکل است که با مایع پر شده است. در دیواره های آن سلولهای مخصوص حسی به نام یاخته های مویی وجود دارند. این سلولها امواج صوتی را به سیگنالهای الکتریکی تبدیل می کند. حلزون گوش به عصبی متصل است که به مغر منتهی میشود.
